Hoe Mijn Leven Zoveel Beter Werd Zonder Jaren Te Verliezen
Het leven daagt me regelmatig uit. Dat is wat het leven met iedereen doet.
Ik ben sinds kort, na een zeer bewogen jaar, ongewenst single moeder. Over uitdagingen gesproken 😉
Met veel moeite had ik de oppasuurtjes voor mijn dochter netjes geregeld. Ik hoor zojuist dat dit in duigen valt…
Een tijd geleden, voordat ik lichaamsgerichte therapie had gestudeerd en ook had ondergaan, was ik ongetwijfeld in paniek geraakt, had ik verschillende doemscenario’s in mijn hoofd gehaald, had ik mijn moeder en vriendinnen telefonisch gestalkt en uiteindelijk mezelf gedurende een langere tijd rot gevoeld. Daarnaast zou ik overspoeld geraakt zijn door mijn emoties en hadden deze alle ruimte gekregen de overhand te nemen. Nu, na heel wat uurtjes lichaamsgerichte therapie, zelfreflectie en het ontdekken hoe mijn lichaam via signalen met mij communiceert, gaat dit gelukkig anders.
Ik voelde de emotie en shock van de boodschap duidelijk in mijn lichaam. Er ontstond een druk op mijn borst, het brandde achter mijn ogen, mijn ademhaling werd sneller en ik voelde mijn hart in mijn borstkas ook sneller gaan kloppen. Ik voelde een moment van boosheid en daarna bleef er vooral een bak verdriet achter mijn ogen zitten, die alles blokkeerde. Het lukte me gelukkig dit te zien, dieper in en uit te ademen, te blijven bewegen door verder te gaan met boterhammen smeren voor mijn kleine meisje en te gaan zitten. Er ontstond een gesprek met de oppas, waarin ik op een rustige manier kon vertellen wat er met me gebeurde, wat het nieuws met me deed. Een uur later waren er nieuwe opties en mogelijkheden. Weer even een nieuwe balans en rust
Therapie waarbij hij al na 2 zinnen zei, stop maar met praten en voel maar even, adem maar…Help!
Ik had de strubbelingen van mijn leven al met verschillende vriendinnen, een therapeut, een coach en een psychiater gedeeld. Ik was enorm goed in verklaren en vertellen hoe het allemaal zat. Ik analyseerde me suf en mijn hoofd draaide overuren. Alles wat ik inzette hielp, maar ik viel toch steeds terug in dezelfde patronen. In het eerste jaar van mijn opleiding tot therapeut deed ik ook individuele sessies om te groeien en ontwikkelen als persoon en therapeut. Daar zat ik met mijn mooie analyses, verhalen, interpretaties en uitleg… Of ik even wilde stoppen met praten, mijn ogen wilde sluiten en eens diep wilde ademen. Weerstand! Nee! Moet dit? Ik heb nog niet eens alles verteld! Oké, ik nam een diepe teug lucht en deed braaf mijn ogen dicht. Dit was de eerste ontmoeting met een bijzonder en essentieel proces naar de vrouw, therapeute en coach die ik nu ben. Het was de eerste stap waarin ik weer begon te voelen, mijn lichaam op een waardevolle manier leerde kennen en haar taal tot op de dag van vandaag als helpend ervaar.
De reden dat ik geen jaren kwijt ben geweest aan deze groei.
Op het moment dat ik leerde om mijn lichaam meer te ervaren, te voelen, te interpreteren, mezelf te uiten en mijn keuzes in actie om te zetten, paste ik dit toe op alle gebieden van mijn leven. Het had daardoor snel effect op mijn dagelijks leven. Het leven blijft uitdagen en ik grijp deze momenten om steeds opnieuw weer te leren over mezelf en de invloed van mijn gedrag op mijn omgeving. Ik ga af en toe nog naar een lichaamsgerichte therapeut voor nieuwe dingen die op mijn pad komen. Veel lukt me echter inmiddels zelf.
Alles veranderde op het moment dat ik mijn lichaam leerde inzetten in mijn leven.
Ik las laatst een artikel over mensen die op hun sterfbed vertelden dat ze spijt hadden niet trouw te zijn gebleven aan zichzelf. In plaats van hun eigen leven te leiden, hebben ze het leven geleid dat anderen van hen verwachtten. Precies wat ik jaren geleden deed.
Ik was, zoals veel mensen die ik ontmoet, vooral in mijn hoofd aanwezig. Wat voor mij betekent dat ik voornamelijk aandacht voor mijn gedachten had. Ik piekerde veel, dacht veel na, twijfelde over alles en had geen idee wat echt bij mij paste. De motivatie voor vele dingen lag buiten mezelf. Ik wilde het vooral anderen naar de zin maken en een positief effect hebben op hun leven. Nu ik mijn lichaam heb ontdekt en de taal hiervan steeds beter versta weet ik beter wat ik wil, wat goed voor mezelf zorgen is en wanneer ik een grens bereik. Ik durf mezelf kwetsbaar op te stellen, ik durf mijn gevoel en mening te delen met de mensen om me heen en ik durf lief te hebben. En boven alles heb ik altijd mijn lichaam bij me wanneer ik het even niet weet, bang ben, vertrouwen verlies en wanneer toch mijn gedachten weer hard tegen me schreeuwen.
Bij de start van ons leven zijn we allemaal geheel aanwezig in ons lichaam. We hebben dan nog geen woorden geleerd, we kennen alleen de taal van ons lichaam. Het voelen en non-verbaal duidelijk maken wat we willen is het begin van communiceren voor iedereen. Ik vind het heel mooi te zien dat we allemaal deze taal nog hebben en kunnen inzetten voor een fijner leven.
Vanuit mijn eigen ervaring is mijn verlangen ontstaan om zoveel mogelijk mensen hun eigen leven te laten leiden door ze terug in contact te brengen met hun lichaam.